Antiepileptik İlaçlar

Antiepileptik İlaçlar

Antiepileptik İlaçlar: Epilepsi Tedavisinde Kullanılan İlaçlar

Antiepileptik ilaçlar epilepsiyi iyileştirmez, aksine nöbetleri önlemeye çalışır. Kesin olarak konuşursak, bu ilaçlar antiepileptik olmaktan ziyade antinöbet veya antikonvülsandır. Antiepileptik ilaçlar, nöbetlere zemin hazırlayan altta yatan sorunu değiştirmez. Epilepsi hastalarına nöbetlerin sayısını, şiddetini ve/veya süresini azaltmak amacıyla antiepileptik ilaçlar reçete edilir. Nöbetsizlik tedavinin ideal sonucu olsa da, antiepileptik ilaç alırken yine de nöbetler meydana gelebilir. Antiepileptik ilaçlar genellikle tekrarlayan nöbetleri olan çocuklara, ideal olarak spesifik bir epilepsi sendromu tanısı konulduktan ve daha sonraki nöbetlerin riski bilindikten sonra reçete edilir. Bununla birlikte, doktorun tek bir nöbetten sonra ilaç yazabileceği (örneğin sonraki nöbet riskinin yüksek olduğu durumlarda) ve birkaç nöbetten sonra ilacın reçete edilmediği (örneğin nöbetler küçük ve kendi kendini sınırlayan bir sorun olduğunda) durumlar vardır. Antiepileptik ilaç reçete edilirken dikkate alınan diğer faktörler arasında çocuğun yaşı, diğer tıbbi durumlar, EEG bulguları, çocuğun aldığı diğer ilaçlar ve olası yan etkiler yer alır.

Antiepileptik İlaçlar Nasıl Etki Gösterir?

Normal beyin fonksiyonu, milyonlarca sinir hücresi (nöronlar) arasındaki "iletişimi" içerir. Herhangi bir anda, diğer sinir hücrelerini dinlendiren, uyaran veya baskılayan sinir hücreleri bulunur. Bir sinir hücresi, bir hücre gövdesinden ve diğer nöronları sinaps adı verilen bağlantı noktalarında birleştiren akson ve dendrit adı verilen dallardan oluşur. Elektrik sinyalleri hücre gövdesinden akson boyunca sinapsa gönderilir; bu elektrik sinyalleri sinir hücresi zarındaki kanallar boyunca iyon (sodyum, potasyum, kalsiyum) akımlarının sonucudur. Kimyasal sinyaller (nörotransmiterler) nöronlar arasındaki sinapslardan geçer. Nörotransmiterler, nöronlar arasındaki sinaptik boşluğu geçer ve bitişik nöronun reseptör noktalarına sabitlenir. Bazı nörotransmiterler, birleşen nöronu (örneğin glutamat) başka bir elektrik sinyali göndermek üzere uyarma işlevi görür. Diğer nörotransmiterler, katılan nöronu (örneğin GABA) engelleme ve o nörondan geçen elektrik sinyallerini engelleme işlevi görür. Beyindeki milyonlarca nöronun iletişim kurması ve normal şekilde çalışması bu elektriksel ve kimyasal yollar aracılığıyla sağlanır. Nöbetler, beyindeki bu uyarıcı ve engelleyici devrelerde, ya tüm beyinde (jeneralize epilepsi) ya da beynin belirli bir kısmında (fokal epilepsi) bir dengesizlik olduğunda, nöronların anormal bir şekilde "ateşlenmesine" neden olduğunda ortaya çıkar. Antiepileptik ilaçlar, uyarılmayı azaltarak veya inhibisyonu artırarak nöbetleri önlemek için farklı şekillerde çalışır. Spesifik olarak aşağıdakilerden birini yaparak hareket ederler:

 

• Hücre zarındaki iyon (sodyum, potasyum, kalsiyum, klorür) kanallarını etkileyerek nöronlardaki elektriksel aktiviteyi değiştirmek.
• Sinapslardaki nörotransmiterleri (GABA, glutamat) etkileyerek nöronlar arasındaki kimyasal iletimi değiştirmek.
• Bazı ilaçların etki şekli bilinmemektedir.

Epilepsiye neden olan spesifik mekanizmalar çoğunlukla bilinmediğinden, altta yatan "epileptik süreçlere" yönelik spesifik etki mekanizmalarına sahip ilaçlar henüz geliştirilmemiştir.

 

Antiepileptik İlaçlar Sinir Hücrelerine Nasıl Ulaşır?

Antiepileptik bir ilaç ağız yoluyla yutulur ve doğrudan mideye geçer. İlaç mideye girdikten sonra kan dolaşımına emilir ve daha sonra karaciğerde işlenip beyne ulaşıp sinir hücreleri üzerinde etki gösterir. İlaç kanda dolaşırken, ya karaciğer tarafından parçalanarak (metabolizma) ya da böbrekler tarafından filtrelenerek (boşaltım) yavaş yavaş uzaklaştırılır. Bazı ilaç metabolitleri aktiftir ve yararlı antiepileptik etkiler veya olumsuz yan etkiler oluşturur. En sık reçete edilen antiepileptik ilaçlar, yeterli kan seviyelerini korumak için günde iki kez dozlamaya izin verecek bir hızda kandan uzaklaştırılır. Bazı ilaçlar diğerlerinden daha hızlı bir şekilde vücuttan atılır ve gün boyunca 3 veya 4 kez alınması gerekirken, diğerleri daha yavaş bir şekilde vücuttan atılır ve günde bir kez alınabilir.

Bazı ilaçların (örneğin fenitoin, fenobarbiton, karbamazepin, valproik asit) kan dolaşımındaki düzeyini belirlemek için çocukların kan testlerine ihtiyacı vardır. Bu kan seviyeleri genellikle bir dozun verilmesinden önce ölçülür. İlaç düzeyi ile etkisi arasında iyi bir korelasyon olmadığından, tüm antiepileptik ilaçların ilaç düzeyleriyle izlenmesi gerekmez.

Reçete edilen ilacın dozu çocuğun yaşına ve kilosuna göre belirlenir. Küçük çocuklar ve ergenlerde ilaçtan arınma oranları daha yüksektir ve genellikle bir yetişkinin alabileceğinden daha fazla vücut ağırlığı başına dozlar reçete edilir.

Status epileptikus gibi acil bir durumda, bazı antiepileptik ilaçlar, nöbetleri kontrol etmek için çok hızlı etki göstermesi amacıyla doğrudan kan dolaşımına, rektuma, burna veya yanak içine verilebilir.

 

 

 

Hangi İlacı Seçelim?

İlaç seçimi ve her birinin nasıl reçete edileceği çocuk nörolojisinin uzmanlık alanıdır. Antiepileptik ilaç reçetesi ancak çocuklarda antiepileptik ilaç ve epilepsi konusunda bilgisi olan bir doktor tarafından yapılır. Çocuklara antiepileptik ilaç yazarken doktorların takip ettiği genel ilkeler şunlardır:

• Düşük bir dozla başlayın ve idame dozuna ulaşmak için yavaş yavaş artırın (bu, başlangıç aşamasında yan etkilerin azaltılmasına veya önlenmesine yardımcı olur ve alerjik döküntü riskinin olduğu bazı ilaçlar için önemlidir)
• Mümkün olduğunca tek bir antiepileptik ilaç (monoterapi) ile nöbetlerin kontrol altına alınmasının amaçlanması
• Bir ilacı değiştirmeden önce işe yaraması için iyi bir deneme süresi vermek
• Antiepileptik ilaçların dozlarının ve toleransının bireyler arasında değiştiğinin bilincinde olmak
• Sabit kan seviyelerini korumak için ilaç dozlarının uygun şekilde ayarlanması
• İyi etkileşime girmediği bilinen antiepileptik ilaç kombinasyonlarından kaçınmak
• Tedaviyi bırakırken özellikle de barbituat ve benzodiazepin ilaçlarını yavaşça kesmek

 

Yan Etkiler

Tüm ilaçların yan etkilere neden olma olasılığı vardır. Antiepileptik ilaç yan etkilerinin üç ana türü vardır.

Antiepileptik ilaçlara başlandığında, özellikle de doz hızla artırıldığında bazı hafif yan etkiler yaygındır. Bunlar mide bulantısı, karın ağrısı, baş dönmesi, uykululuk, sinirlilik, kaygı veya ruh hali değişikliklerini içerir. Bunlar genellikle ciddi değildir. Doktorunuz ilacın verilme hızını yavaşlatabilir veya etkileşime girebileceği başka bir antiepileptik ilacı kesebilir.

Bazı yan etkiler antiepileptik ilaçlarda çok yüksek dozda reçete edildiğinde yaygındır. Dengesizlik, konsantrasyon kaybı, uykululuk, çift görme, kusma ve titreme olabilir. Bu yan etkilerin ortaya çıkması halinde derhal doktorunuza bildirmeniz önemlidir.

Bazı yan etkiler yalnızca bazı kişilerde ortaya çıkar. Bunlar döküntü, kan problemleri, karaciğer problemleri, ciddi davranış bozuklukları ve nöbet kontrolünün kötüleşmesidir.

 

 

Genel Bilinmesi Gerekenler

İlaç tedavisine başlanması

Daima tüketici bilgilerini okuyun ve doktorunuzun ve eczacınızın talimatlarına dikkatle uyun. Herhangi bir endişeniz veya sorunuz doktorunuzla veya eczacınızla görüşülmelidir. Doktor tarafından reçete edilen dozun her gün yaklaşık olarak aynı saatte alınması önemlidir. En etkili doza ulaşmak günler veya haftalar alabilir. Doktorunuzun oluşturduğu doz, söz konusu ilaç için maksimum tolere edilen veya reçete edilen doz olmayabilir.

Bir dozun eksik alınması

Düzenli bir rutin oluşturmak, ilacın kaçırılmasını önlemeye yardımcı olabilir. İlacı yemeklerle birlikte almak veya ilaç dozu hatırlatıcı kullanmak yardımcı olabilir. Güncel reçetelerin muhafaza edilmesi, ilacın son dakikada tükenmesini önleyebilir. Bir dozun atlanması durumunda, genellikle hatırladığınız anda alınabilir. Unutulan dozun bir sonrakine yakın olması durumunda alınmaması tavsiye edilir. Kaçırılan dozların kaydını tutmanız önemlidir.

Diğer ilaçlar

Sadece doktorunuzun önerdiği ilaçları alın. Asla başka birinin ilacını denemeyin. Bir kişinin nöbetlerini kontrol edebilen ilaç, bir başkası için uygun olmayabilir. Birçok ilaç birbiriyle etkileşime girer, bu nedenle antiepileptik ilaçlarla birlikte başka ilaçlar almadan önce daima bir doktor veya eczacının tavsiyesine başvurmak çok önemlidir. Ayrıca birçok "tamamlayıcı ilacın" antiepileptik ilaçlarla etkileşime girdiği de unutulmamalıdır.

Hastalık

Kusma ve ishal, bağırsaktan kan dolaşımına emilen ilaç miktarını etkileyebilir. Bu, dolaşımdaki antiepileptik ilaç seviyelerinin düşük olmasına neden olabilir. Ayrıca viral hastalıklar epilepsili çocuklarda nöbetlerin yaygın bir tetikleyicisidir. İlacın alınmasından birkaç dakika sonra kusma meydana gelirse, başka bir doz uygulanabilir. Kusma ve ishal devam ederse tıbbi yardım almanız önemlidir.

Etkinliğin izlenmesi

Nöbetleri kaydetmek için bir nöbet günlüğü tutulması önerilir çünkü bu, ilacın etkinliğinin izlenmesine yardımcı olur. Günlük ayrıca kaçırılan ilaçları, yan etkileri, hastalıkları ve doktor ziyaretlerini kaydetmek için de kullanılabilir. Bazı ilaçlar, basit bir kan testiyle düzenli olarak kan seviyesinin izlenmesini gerektirir. Bu ilaçlar arasında fenitoin, fenobarbiton, karbamazepin ve valproik asit bulunur; bunların gerekli olup olmadığına doktorunuz karar verecektir.

Çocuklara tablet ve kapsüllerin nasıl yutulacağını öğretmek

Ebeveynler, bakıcılar ve 4 yaş üstü çocuklar için bir rehberdir.

Yutma

Çocuklara tamamen çiğnenene kadar hiçbir şeyi yutmamalarını ve ağızlarına yabancı cisimler sokmamalarını öğretiyoruz. Bir tableti yutamayacaklarını veya yutmamaları gerektiğini düşünmeleri çok doğaldır. Ayrıca, bazı kişilerin boğazları dardır, damakları hassastır veya başlangıçta büyük nesneleri yutmayı önleyen çok güçlü bir öğürme refleksi vardır.

Plan

Çocuklar, yutulması kolay küçük şekerlemelerle başlayıp yavaş yavaş daha büyük bir boyuta çıkarak, tabletleri ve kapsülleri bütün olarak rahatça yutmayı öğrenebilirler.

İhtiyacın olacaklar:

Lolipoplar, jelibon (1 paket)

Aromalı yoğurt veya yemeye hazır sütlü puding (2 paket)

Meyve suyu veya süt

Plastik bıçak ve tabak

Kaşık

Bunu aklında tut:

Bunu eğlenceli ve rahat bir proje haline getirin.

Seansları kısa tutun ki çocuğunuz yorulmasın ve strese girmesin.

Esnek olun.

Çocuğunuzun yol boyunca elde ettiği tüm başarılar için bol bol övgüde bulunun. Küçük adımlar bile önemlidir.

Çok az ilerleme varsa tıbbi bakıcıyla konuşun; çocuğun cesaretini kırmayın.

Tüm ilaçları çocukların erişemeyeceği bir yerde saklayın.

Ne yapalım:

Çocuğunuza biraz kontrol verin. Yiyecek için birlikte alışverişe çıkın ve çocuğunuzun yoğurt veya puding tatlarını seçmesine izin verin.

Çocuğunuzun şekerleri çok küçük parçalara ayırıp yoğurt veya pudingin içine koymasına izin verin. Çocuğunuzdan bunları yoğurt veya pudingle birlikte yutmasını isteyin.

Çocuğunuzu küçük şeker parçalarını çiğnemeden yutmaya teşvik edin. Çocuğa, şekerin boğazın arkasına doğru hareket ettirilmesi durumunda bunun daha kolay yapılabileceğini önerin.

Çocuk küçük parçaları yutmaya başladığında, onları biraz daha büyük kesmeyi gösterin ve işlemi tekrarlayın.

Çocuğunuz ortalama tablet büyüklüğündeki şeker parçalarını yutmayı öğrendikten sonra, yoğurdu veya pudingi biraz sütle inceltin ve çocuğu bununla pratik yapmaya teşvik edin.

Çocuğunuz bu konuda kendini rahat hissedene kadar devam edin, ardından suyla yutmaya geçin.

Eczaneden küçük boş jelatin kapsüller satın alın. Her gün bu kapsülleri su ile kullanarak pratik yapın. Çocuğunuzun onları tutmasına, ayırmasına veya çiğnemesine izin verin. Hatta onları almadan önce serpintilerle doldurmak isteyebilirler.

Pratik yapmak için daha büyük boyutlu boş jelatin kapsüller satın alın.

Çocuğunuzun pratik yapması için her gün bir vitamin tableti yutmasını sağlayın.

Diğer yararlı noktalar:

Yutmayı öğrenirken boğazı rahatlatmak için soğuk su yerine ılık su kullanın.

Acı veya güçlü tatları buz küpleri, meyan kökü, meyve veya çikolatayla maskeleyin.

Herhangi bir jöle tipi şekerleme kullanılabilir.

Tercih edilirse yoğurt veya puding yerine elma püresini kullanın.